O zespołach (nie)muzycznych...

W nowoczesnych firmach popularne jest przygotowywanie zadań i projektów w specjalnie utworzonych w tym celu zespołach, do których należą pracownicy lub kierownictwo przedsiębiorstwa. Najczęściej tworzy się je tylko na czas wykonywania zadania.

Według mnie nie każdy powinien być wyznaczany do pracy w zespole. Ekonomia dzieli pracowników na dwa typy: "X", którzy uważają pracę za zło konieczne – mogą oni spowalniać pracę grupy i oczekiwać, że inni wykonają za nich zadania, oraz "Y", którzy lubią pracować – ich zapał może zmotywować resztę do działania. Wybranie lidera zespołu nie jest obligatoryjne, jednak uważam, że w zespole powinna być ustalona osoba pełniąca tę rolę, bo bez niej praca często staje się chaotyczna i niedokładna, a w drużynie dochodzi do konfliktów, które mogą doprowadzić nawet do rozpadu zespołu przed zakończeniem projektu. 

Lider nie jest przypadkowy – zostaje nim ktoś, do kogo grupa ma zaufanie, szacunek dla jego kompetencji i zgadza się mu podporządkować. Do jego zadań należy takie kierowanie zespołem, aby każdy z jego członków znał swoją rolę i czuł się potrzebny i zaangażowany w pracę – w końcu zgodnie z piramidą Maslowa, tylko osoba odczuwająca uznanie może się realizować, być kreatywna, a kreatywność w pracy zespołowej jest niezastąpiona, bo pomaga uniknąć bardzo groźnego dla jej efektów „myślenia grupowego”, czyli naprowadzenia całej grupy na jedną ścieżkę rozumowania i podążania nią. Przeciwieństwem, bardzo pozytywnym, jest efekt synergii, który można określić zdaniem „razem możemy osiągnąć więcej”.

Konflikty są sytuacją naturalną w każdej grupie pracującej pod presją i w pewnym umiarze nie uważam ich za złe, wręcz przeciwnie – pobudzają one do twórczego myślenia i ponownego spojrzenia na problem w nieco odmienny sposób. Najlepiej, jeśli role wyklarują się same – ich usilne narzucanie mija się z celem, bo przecież każdy ma inny charakter, wiedzę i motywacje.

Najłatwiej zrozumieć przykłady, przeanalizujmy więc pracę zespołu…muzycznego. Liderem zazwyczaj zostaje solista. Czemu tak jest? Może ma on najwięcej do powiedzenia, a nie wszystko pozwalają mu wyśpiewać ;) Perkusista nadaje utworowi rytm. Dźwięki gitary elektrycznej dodają pazura i pobudzają, a muzyka płynąca z instrumentów klawiszowych wpada w ucho i porządkuje całą melodię. Najważniejsze jednak wciąż pozostają słowa wyśpiewane przez solistę…

W przygotowaniu posta pomogła mi książka „Organizacja zachowań zespołowych” Ryszarda Rutki i Piotra Wróbla.